Ákvörðun um 50% bótahlutfall sjálfstætt starfandi einstaklings felld úr gildi. Bótaréttur ákvarðaður 57%.

Nr. 31 - 2004

Úrskurður

 

Hinn 26. maí 2004 kvað úr­skurð­ar­n­efnd at­vinnu­leysis­bóta upp svohljóðandi úr­skurð í máli nr. 31/2004.

 

Máls­at­vik og kæru­efni

 

1.

Málsatvik eru þau að úthlutunarnefnd atvinnuleysisbóta nr. 2 fyrir höfuðborgarsvæðið ákvað á fundi sínum að bótaréttur X væri 37%.  Ákvörðun þessi var tekin á grundvelli  5. og 6. gr. reglugerðar nr. 316/2003 um rétt sjálfstætt starfandi einstaklinga til greiðslna úr Atvinnuleysistryggingasjóði, þar sem kveðið er á um að  sjóðfélagi, sem greiðir mánaðarlega stargreiðsluskatt af reiknuðu endurgjaldi sem er lægra en viðmiðunarfjárhæð fjármálaráðherra í viðkomandi starfsgrein, teljist vera í hlutastarfi.  Úthlutunarnefndin tók mál X aftur fyrir á fundi sínum þann 12. maí 2004 eftir að henni hafði borist kæra X til úrskurðarnefndar atvinnuleysisbóta.  Við endurskoðun bótaútreikningsins kom í ljós að hann hafi ranglega verið skráður 37%, í raun ætti hún 50% bótarétt samkvæmt breytingarreglugerð félagsmálaráðherra dags. 16. desember 2003 á reglugerð nr. 316/2003.

 

2.

X kærði ákvörðun út­hlutunar­nefndar til úr­skurð­ar­nefndar at­vinnu­leysis­bóta með bréfi mótt. 7. maí 2004.  Í bréfi sínu fer hún þess á leit að úrskurður úthlutunarnefndar varðandi bótarétt hennar verði endurskoðaður.  Hún hafi verið sjálfstætt starfandi og rekið kvenfataverslun sem var einkahlutafélag.  Rekstrinum hafi endanlega verið hætt þann 31. maí 2003.  Síðan hafi hún verið tekjulaus.  Allan tímann sem verslunin var starfrækt hafi launum hennar verið haldið í lágmarki til þess að reksturinn stæði undir sér. 

 

 

 

 

3.

            Fyrir liggur í málinu að X rak sjálfstæða verslunarstarfsemi.  Samkvæmt úrskrift frá Skýrr var dagsetning síðustu launagreiðslu 30. júní 2003.  Fyrirtækið var afskráð 18. ágúst 2003.  Samkvæmt reglum fjármálaráðherra um reiknað endurgjald bar henni að reikna sér mánaðarlegt endurgjald fyrir vinnu sína.  Samkvæmt reglunum fellur starfsemi hennar undir flokk B(4), þ.e. starfsemi við hvers konar verslun og viðskipti sem greiðir laun sem samsvara minna en árslaunum tveggja starfsmanna.  Samkvæmt viðmiðunarreglum átti hún að reikna sér kr. 270.000 í endurgjald á mánuði árið 2003 miðað við 100% vinnu og greiða af því 5.73% í tryggingagjald eða kr. 15.471 á mánuði.  Á árinu 2002 átti hún að reikna sér kr. 250.000 í endurgjald og greiða af því 5,23% í tryggingagjald eða kr. 13.075 á mánuði miðað við 100% starfshlutfall.  Hún fékk heimild skattstjóra til að reikna sér lægra endurgjald eða kr. 150.000 í fjóra mánuði á árinu 2003 og í júlí til desember á árinu 2002.  Í maí og júní 2002 reiknaði hún sér kr. 130.000 í endurgjald.  Samkvæmt útskrift frá skattstjóra er hún í skilum með greiðslu tryggingagjalds miðað við 30. apríl 2004.

 

 

 

Niður­staða

 

1.

Samkvæmt 1. laga um atvinnuleysistryggingar nr. 12/1997 eiga sjálfstætt starfandi einstaklingar, sem verða atvinnulausir, rétt á bótum úr sjóðnum samkvæmt því sem fyrir er mælt í lögunum, enda séu þeir í atvinnuleit og fullfærir til vinnu.

Samkvæmt 4. tölul. 2. gr. laga nr. 12/1997 sbr. 5. tölul. 3. gr. reglugerðar nr. 316/2003 um rétt sjálfstætt starfandi einstaklinga til greiðslna úr Atvinnuleysistryggingasjóði er skilyrði að þeir hafi á síðustu tólf mánuðum áður en þeir stöðvuðu rekstur eða urðu atvinnulausir staðið mánaðarlega í skilum með greiðslu tryggingagjalds og staðgreiðsluskatts af reiknuðu endurgjaldi í a.m.k. þrjá mánuði áður en rekstur stöðvaðist, en hlutfallslega lengur hafi tekjur af rekstri verið lægri en viðmiðun reiknaðs endurgjalds í hlutaðeigandi starfsgrein samkvæmt ákvörðun fjármálaráðherra.

Samkvæmt 5. gr. reglugerðar nr. 316/2003 telst sjálfstætt starfandi einstaklingur sem greiðir mánaðarlega staðgreiðsluskatt af reiknuðu endurgjaldi er nemur að lágmarki viðmiðunarfjárhæð fjármálaráðherra í viðkomandi starfsgrein vera í fullu starfi.  Samkvæmt 6. gr. reglugerðarinnar telst einstaklingur sem greiðir mánaðarlega staðgreiðsluskatt af reiknuðu endurgjaldi sem er lægra en viðmiðunarfjárhæð fjármálaháðherra í viðkomandi starfsgrein vera í hlutastarfi.  Starfshlutfall hans ákvarðast af hlutfalli fjárhæðar reiknaðs endurgjalds sjóðfélaga og viðmiðunarfjárhæðar. 

 

2.

Samkvæmt upplýsingum skattstjóra og auglýsingu fjármálaráðherra nr. 7/2003 um reiknað endurgjald fyrir tekjuárið 2003 fellur starfsemi kæranda undir flokk B(4).  Samkvæmt viðmiðunarreglum átti hann að reikna sér 270.000 í endurgjald á mánuði miðað við 100% vinnu á árinu 2003 og kr. 250.000 á mánuði á árinu 2002.  Samkvæmt  4. tölul. 2. gr. laga um atvinnuleysistryggingar skal, til að finna vinnuframlag sjálfstætt starfandi einstaklinga, miða við skil á tryggingagjaldi af reiknuðu endurgjaldi síðustu 12 mánuði sem starfsemi var í gangi.  Á þessu tímabili fékk kærandi heimild skattstjóra til að reikna sér lægra endurgjald en viðmiðunarreglur um reiknað endurgjald kveða á um eða kr. 150.000 á mánuði í fjóra mánuði árið 2003 og sex mánuði árið 2002, og kr. 130.000 í tvo mánuði árið 2002.  Samkvæmt þessu reiknast starfshlutfall kæranda 57% og bótaréttur hans til atvinnuleysisbóta samsvarandi.

Samkvæmt ofangreindu er það mat úrskurðarnefndar atvinnuleysisbóta að fella beri úr gildi ákvörðun úthlutunarnefndar um 50% bótahlutfall kæranda.  Bótaréttur kæranda ákvarðast 57% með vísan í 4. tölul. 2. gr. laga nr. 12/1997 um atvinnuleysistryggingar og 6. gr. rgl. 316/2003 um rétt sjálfstætt starfandi einstaklinga til greiðslna úr Atvinnuleysistryggingasjóði. 

 

 

Úr­skurðar­orð:

 

Ákvörðun út­hlutunar­nefndar nr.  2 fyrir höfuðborgarsvæðið frá 12. maí 2004 um 50% bótahlutfall X er felld úr gildi. Bótaréttur hennar ákvarðast 57% með vísan til 5 og 6. gr. rgl. 316/2003 um rétt sjálfstætt starfandi einstaklinga til greiðslna úr Atvinnuleysistryggingasjóði. 

 

Úr­skurð­ar­n­efnd at­vinnu­leysis­bóta

 

Linda Björk Bentsdóttir

formaður

 

Árni Benedikts­son                                            Benedikt Davíðs­son

Til baka