Niðurfelling bótaréttar í 40 bótadaga, hættir starfi.

Nr. 29 - 2003

Úrskurður

 

Hinn 7. apríl 2003 kvað úr­skurð­ar­n­efnd at­vinnu­leysis­bóta upp svohljóðandi úr­skurð í máli nr. 29/2003.

 

Máls­at­vik og kæru­efni

 

1.

Máls­at­vik eru þau að út­hlutunar­nefnd at­vinnu­leysis­bóta nr. 1 fyrir höfuð­borgar­svæðið ákvað á fundi sínum þann 24. febrúar 2003 að samþykkja umsókn A um atvinnuleysisbætur.  Með tilvísun til upplýsinga á vinnuveitandavottorði dags. 28. nóvember 2002 um starfslok A á leikskólanum X var réttur hennar til atvinnuleysisbóta hins vegar felldur niður í 40 bóta­daga skv. 4. tölul. 5. gr. laga um at­vinnu­leysis­tryggingar nr. 12/1997, en í ákvæðinu er kveðið á um að hafi umsækjandi um atvinnuleysisbætur sagt starfi sínu lausu á gildra ástæðna skuli það varða missi bótaréttar í 40 bótadaga.  Úthlutunarnefndin tók mál A aftur fyrir á fundi sínum þann 10. mars s.l. og staðfesti fyrri úrskurð sinn.

2.

A kærði framan­greinda ákvörðun til úr­skurð­ar­n­efndar at­vinnu­leysis­bóta með bréfi dags. 11. mars 2003 og vísar í fyrirliggjandi bréf sitt til úthlutunarnefndar dags. 4. mars. 2003.  Í bréfi sínu segist hún hafa unnið hálfan daginn á leikskólanum í tvö ár.  Á þessum tíma hafi hún smám saman farið að sökkva í þunglyndi, í fyrstu án þess að gera sér grein fyrir því.  Síðustu vikur fyrir uppsögn hafi hún margoft samið uppsagnarbréf í huganum án þess að láta verða af því.  Svo hafi komið að því það henni fannst hún verða að velja á milli vinnunnar annars vegar og andlegrar heilsu sinnar hins vegar og þann 29. nóvember s.l. hafi hún tekið af skarið og sagt upp.   Heilsa hennar hafi þá verið orðið svo tæp að stöðugur kvíði ásamt magaverkjum hafi kvalið hana.  Ástæða þessa álags hafi þó ekki verið vinnan sjálf heldur einelti á vinnustað, ekki síst af hendi forstöðukonunnar.  Af þeim ástæðum hafi hún gefið henni aðra ástæðu fyrir uppsögn sinni.  Hún hafi ekki leitað strax til læknis því hún hafi viljað komast til geðlæknis.  Ekki hafi verið hlaupið að því að komast á fund geðlæknis en þegar það hafi tekist hafi læknirinn úrskurðað að veikindi hennar stöfuðu af einelti og úrskurðað hana óvinnufæra í 6-8 vikur. 

 

3.

            Haft var samband við forstöðumann leikskólans X varðandi starfslok A.  Forstöðumaðurinn sagði að A hefði gefið upp þá ástæðu fyrir uppsögn sinni að sér liði illa á vinnustað.  Engum hefði þó dulist að hún hafi verið þunglynd og ekki ráðið við starfið þess vegna hafi hún sagt upp starfinu. 

 

Niður­staða

 

1.

Sam­kvæmt 4. tölul. 5. gr. laga um at­vinnu­leysis­tryggingar nr. 12/1997, veldur það missi bóta­réttar í 40 bóta­daga ef um­sækjandi um at­vinnu­leysis­bætur hefur sagt lausu því starfi sem hann hafði án gildra ástæðna.

7. gr. reglugerðar nr. 545/1997 um greiðslu atvinnuleysisbóta kveður um ástæður sem teljast gildar fyrir starfslokum þannig að úthlutunarnefnd sé heimilt að ákveða að umsækjandi um atvinnuleysisbætur skuli ekki missa rétt til bóta skv. 4. tölul. 5. gr. laga um atvinnuleysistryggingar.  Ástæður þessar eru eftirfarandi:

a.  Maki umsækjanda hefur farið til stafa í öðrum landshluta og fjölskyldan hefur af þeim sökum þurft að flytja búferlum.

b.  uppsögn má rekja til þess að umsækjandi, að öðru leyti vinnufær, hefur af he89slufarsástæðum sagt sig frá þeirri vinnu sem hann var í, að því tilskildu að vinnuveitanda hans hafi mátt vera kunnugt um þessar ástæður áður en hann lét af störfum.  Heimilt er að óska eftir læknisvottorðið þessu til staðfestingar.

 

2.

 

Samkvæmt forstöðukonu leikskólans sem kærandi starfaði hjá gat engum dulist að kærandi hafi átt við þunglyndi að stríða síðustu starfsmánuði sína.  Þetta hafi valdið því að hún ætti erfitt með að sinna starfi sínu og hafi að lokum leitt til þess að kærandi sagði upp starfi sínu.  Að mati úr­skurð­ar­n­efndar at­vinnu­leysis­bóta er rétt að taka tillit til þessa og líta svo á kærandi hafi sagt sig frá þeirri vinnu sem hún var í af heilsufarsástæðum og að vinnuveitanda hafi mátt vera kunnugt um þessar ástæður áður en hún lét af störfum, sbr. b-lið 1. mgr. 7. gr. rgl. nr. 545/1997 um greiðslu atvinnuleysisbóta og því sé um gilda ástæðu fyrir starfslokum að ræða í skilningi 4. tölul. 5. gr. laga um atvinnuleysistryggingar.

 

Með vísan til framan­ritaðs er ákvörðun út­hlutunar­nefndar at­vinnu­leysis­bóta nr. 1 fyrir höfuð­borgar­svæðið um niður­fellingu bóta­réttar kæranda í 40 bóta­daga sam­kvæmt 4. tölul. 5. gr. laga um at­vinnu­leysis­tryggingar nr. 12/1997 felld úr gildi. 

 

 

 

Úr­skurðar­orð:

 

Ákvörðun út­hlutunar­nefndar at­vinnu­leysis­bóta nr. 1 fyrir höfuð­borgar­svæðið frá 24. febrúar 2003 um að A skuli missa rétt til at­vinnu­leysis­bóta í 40 bóta­daga er felld úr gildi.

 

Úr­skurð­ar­n­efnd at­vinnu­leysis­bóta

 

Frið­jón Guðröðarson

for­maður

Árni Benedikts­son                                 Benedikt Davíðs­son

 

 

 

  

Til baka