Niðurfelling bótaréttar í 40 bótadaga. Segir upp starfi. Fellt úr gildi. Sækir um atvinnuleysisbætur fjórum mánuðum eftir uppsögn.

Nr. 20 - 2004

 

 

Úrskurður

 

Hinn 26. mars 2004 kvað úr­skurð­ar­n­efnd at­vinnu­leysis­bóta upp svohljóðandi úr­skurð í máli nr.20/2004.

 

 

Máls­at­vik og kæru­efni

 

1.

 

Úthlutunar­nefnd at­vinnu­leysis­bóta nr. 1 á höfuðborgarsvæðinu samþykkti á fundi sínum þann 23. febrúar 2004 umsókn Y, um atvinnuleysisbætur frá 3. febrúar 2004.  Með vísan til upplýsinga á vinnuveitandavottorði dags. 10. október 2003 um starfslok hans hjá I, var réttur hans til atvinnuleysisbóta hins vegar felldur niður í 40 bótadaga í upphafi bótatímabils á grundvelli 4. tölul. 5. gr. laga um at­vinnu­leysis­tryggingar nr. 12/1997, sem kveður á um það að hafi umsækjandi um atvinnuleysisbætur sagt starfi sínu lausu án gildra ástæðna, skuli það varða missi bótaréttar í 40 bótadaga.   

 

2.

 

Y kærði framangreinda ákvörðun úthlutunarnefndar til úrskurðarnefndar atvinnuleysisbóta með bréfi dags. 9. mars 2004.  Í bréfinu segist hann hafa verið í vinnu hjá I.  Hann hafi fundið sig knúinn sjálfs síns vegna til að segja upp störfum.  Allur aðbúnaður hafi verið gjörsamlega óviðunandi sama hvar á var litið.  Yfirmaður hans var tékkneskur sem lét hann svo sannarlega finna að hann væri ekki svo nauðsynlegur á svæðinu.  Hann hafi ekið rútu með vinnuflokka og hafi verið eini Íslendingurinn í því starfi, þ.e.a.s. á bifreið í eigu fyrirtækisins.  Hann hafi einu sinni náð sambandi við trúnaðarmann verkalýðsfélaganna á staðnum, og sá hafi sagt honum að það væri alltaf verið að vinna í því að fá hlutina lagaða en fyrirtækið stæði aldrei við neitt.  Þann 10. september 2003 hafi hann svo gefist upp og hringt í trúnaðarmanninn á svæðinu og sagt honum að hann væri tilneyddur til að segja upp.  Það hafi einnig átt stóran þátt í því að hann hætti að hann var farinn að finna fyrir óþægindum í vinstra auga.  Læknirinn á staðnum var rússneskur og hafi hann ekki treyst sér til að útskýra fyrir honum óþægindi þessi vegna tungumálaerfiðleika, enda hafi honum verið tjáð að læknirinn hefði hvorki kunnáttu né tæki til að greina augnsjúkdóma.  Þegar hann hafi komið heim hafi hann pantað tíma hjá augnlækni og þá kom í ljós að hann var með lithimnubólgu, sem væri mjög erfiður sjúkdómur.  Hann hafi verið úrskurðaður óvinnufær og þurft að mæta oft til eftirlits og sífellt var verið að breyta lyfjagjöf.  Þann 2. febrúar 2004 var hann svo úrskurðaður vinnufær og lét hann skrá sig atvinnulausan þann 3. febrúar s.l.  Þá hafi honum verið tjáð að hann þyrfti að bíða í 40 daga eftir bótum vegna þess að hann sagði sjálfur upp vinnunni.  Hann biður um að ákvörðun þessi verði endurskoðuð þar sem hann hafi ekki haft neina möguleika til að vinna vegna veikindanna frá því hann hætti hjá I þar til hann var útskrifaður þann 2. febrúar s.l. 

 

3.

 

            Í málinu liggur fyrir vinnuveitandavottorð frá I dags. 10. október 2003, þar sem fram kemur að Y hafi starfað hjá fyrirtækinu sem bílstjóri tímabilið 10. september 2003 til 26. september 2003.  Ástæða starfsloka er sögð að hann hafi sjálfur sagt upp störfum.   Einnig liggur fyrir vinnuveitandavottorð frá H h.f. í Hafnarfirði.  Þar kemur fram að Y starfaði hjá fyrirtækinu tímabilið 1. september 2002 til 31. ágúst 2003 er hann sagði sjálfur upp störfum.  Í læknisvottorði augnlæknis segir að sjúkdómur hafi verið tilkynntur lækni þann 21. október 2003 og að skoðun hafi farið fram þann 21. janúar 2004.  Í vottorðinu segir að Y hafi verið með öllu óvinnufær tímabilið 21. október 2003 til 2. febrúar 2004.  Fram kemur að sögn Y sjálfs að hann hafði haft samband við trúnaðarmann á staðnum og sagðist tilneyddur til að hætta, að því er virðist vegna lélegra vinnuaðstæðna, enda kemur fram að trúnaðarmaðurinn hafi sagst skilja afstöðu hans vel.  Ekki virðist hann hafa minnst á að heilsufarserfiðleika væru einnig ástæða þess að hann hætti, enda tilkynnir hann lækni ekki um óþægindi sín fyrr en þann 21. október 2003 eða tæpum mánuði eftir að hann hætti störfum hjá I þann 26. september 2003.

 

 

Niður­staða

 

1.

 

Sam­kvæmt 4. tölul. 5. gr. laga um at­vinnu­leysis­tryggingar nr. 12/1997, veldur það missi bóta­réttar í 40 bóta­daga ef um­sækjandi um at­vinnu­leysis­bætur hefur sagt lausu því starfi sem hann hafði án gildra ástæðna.  Ákvæði þetta er skýrt nánar í 7. gr. reglu­gerð nr. 545/1997 um greiðslu at­vinnu­leysis­bóta en þar segir:  Ef um­sækjandi um bætur hefur sagt starfi sínu lausu er út­hlutunar­nefnd at­vinnu­leysis­bóta heimilt að ákveða að hann skuli ekki missa rétt til bóta, sbr. 4. tölul. 5. gr. laga um at­vinnu­leysis­tryggingar, séu starfs­lok til­komin vegna einhverra eftir­talinna at­vika:

a.         Maki um­sækjanda hafi farið til starfa í öðrum lands­hluta og fjöl­skyldan hefur af þeim sökum þurft að flytja bú­ferlum.

b.         Upp­sögn má rekja til þess að um­sækjandi, að öðru leyti vinnu­fær, hefur af heilsu­fars­á­st­æðum sagt sig frá þeirri vinnu sem hann var í, að því til­skildu að vinnu­veitanda hans hafi mátt vera kunnugt um þessar ást­æður áður en hann lét af störfum. Heimilt er að óska eftir læknis­vott­orði þessu til stað­festingar.

Kjósi út­hlutunar­nefnd að beita heimild 4. tölul. 5. gr. laga um at­vinnu­leysis­tryggingar í öðrum til­vikum en að ofan greinir, skal hún til­taka sér­stak­lega í ákvörðun sinni þau at­vik og sjónar­mið sem ákvörðun byggist á.

 

 

2.

  Kærandi sækir fyrst um atvinnuleysisbætur rúmum fjórum mánuðum eftir að hann hætti störfum hjá I. Almenn lagarök mæla með því að viðurlagaheimild 4. tölul. 5. gr. laga um atvinnuleysistryggingar um 40 daga niðurfellingu bóta skuli fyrst og fremst beitt þegar viðkomandi einstaklingur segir starfi sínu lausu og sækir í kjölfar þess um atvinnuleysisbætur, þ.e. að líta megi svo á að viðkomandi hafi í stað þess að vera í starfi tekið þá ákvörðun að segja starfi sínu lausu og valið þann kost að fara á atvinnuleysisbætur til lengri eða skemmri tíma.

Með vísan til framanritaðs er ákvörðun úthlutunarnefndar atvinnuleysis­bóta nr. 1 fyrir höfuðborgarsvæðið um niðurfellingu bóta­réttar kæranda í 40 bóta­daga samkvæmt 4. tölul. 5. gr. laga um atvinnuleysistryggingar nr. 12/1997 felld úr gildi.

 

 

 

Úr­skurðar­orð:

 

Ákvörðun út­hlutunar­nefndar at­vinnu­leysis­bóta nr. 1 fyrir höfuðborgarsvæðið frá 23. janúar 2004 um niðurfellingu bótaréttar Y í 40 bótadaga skv. 4. tölul. 5. gr. laga nr. 12/1997 um atvinnuleysisbætur, er felld úr gildi.

 

Úr­skurð­ar­n­efnd at­vinnu­leysis­bóta

 

 

Linda Björk Bentsdóttir

for­maður

 

Árni Benedikts­son                                Benedikt Davíðs­son

 

 

 

Til baka