Niðurfelling bótaréttar í 40 bótadaga. Segir upp vinnu vegna ágreinings við yfirmann. Staðfest

Nr. 21 - 2004

 

 

Úrskurður

 

Hinn 26. mars 2004 kvað úr­skurð­ar­n­efnd at­vinnu­leysis­bóta upp svohljóðandi úr­skurð í máli nr. 21/2004.

 

 

Máls­at­vik og kæru­efni

 

1.

 

Úthlutunar­nefnd at­vinnu­leysis­bóta nr. 2 fyrir höfuðborgarsvæðið samþykkti á fundi sínum þann 2. mars 2004 umsókn X frá 19. febrúar 2004.  Með vísan til upplýsinga á vinnuveitandavottorði dags. 16. febrúar 2004 um starfslok hennar hjá B ehf. var réttur hennar til atvinnuleysisbóta hins vegar felldur niður í 40 bótadaga í upphafi bótatímabils á grundvelli 4. tölul. 5. gr. laga um at­vinnu­leysis­tryggingar nr. 12/1997, sem kveður á um það að hafi umsækjandi um atvinnuleysisbætur sagt starfi sínu lausu án gildra ástæðna, skuli það varða missi bótaréttar í 40 bótadaga.   

 

2.

 

X kærði framangreinda ákvörðun úthlutunarnefndar til úrskurðarnefndar atvinnuleysisbóta með bréfi dags. 12. mars 2004.  Í bréfinu segist hún hafa hætt í vinnu vegna þess að það hafi verið mikil ósætti.  Einn af starfsmönnunum hafi hringt í sig eitt kvöldið og beðið sig um að koma á bensínstöðina í M til að fá frítt bensín.  Það eina sem hún þurfti að gera væri að setja kortið sitt inn og stimpla kr. 1.000 og byrja að dæla á bílinn sinn.  Hún hafi gert það og fyllt bílinn af bensíni.  Strákurinn hafi beðið hana að flýta sér og láta sig fá dæluna svo hann gæti fyllt á tank sem hann var með.  Strákurinn hafi sagst ætla að borga sér ef bensínstöðin myndi rukka hana, sem þeir og gerðu. Reikningurinn hljóðaði upp á kr. 35.000.  Þessi upphæð hafi síðan verið dregin af kortinu hennar og væri hún ekki enn búin að fá þetta greitt til baka.  Þetta hafi gerst í ágúst 2003 og hafi hún síðan reynt að fá þetta greitt  en án árangurs.

 

3.

 

            Í málinu liggur fyrir vinnuveitandavottorð frá B dags. 22. febrúar 2004 þar sem segir að X hafi starfað hjá fyrir tækinu tímabilið 24. apríl 2003 til 16. febrúar 2004.  Ástæða starfsloka eru sögð að hún hafi sjálf sagt upp störfum.  Í bréfi X dags. 23. febrúar 2004 segist hún hafa sagt upp vegna þess hve stjórinn væri leiðinlegur.  Hún hafi viljað tala við þennan samstarfsmann, sem sé fóstursonur eigandans, en eigandinn hafi ekki leyft það svo hún sagði upp.  Haft var samband við eiganda fyrirtækisins og sagði hann að þetta mál kæmi B ekkert við og væri ekki á þess vegum..  Einnig var haft samband við X og spurt nánar út í málsatvik.  Hún segist hafa farið til lögreglu en þeir hafi sagt að þar sem hún hafi lánað kortið sitt gætu þeir ekkert gert. Sömu svör hefði hún fengið hjá VR.  Hún viðurkenndi að mál þetta kæmi í raun ekki B við, hún hefði lánað peninga fyrir bensíni og búist við að fá þá greidda.  Þegar það hafi ekki gengið hafi hún orðið reið út í eigandann og gengið út.  Aðspurð sagðist X ekki telja að henni hefði verið sagt upp störfum hefði hún ekki gengið út sjálf.

 

 

Niður­staða

 

1.

 

Sam­kvæmt 4. tölul. 5. gr. laga um at­vinnu­leysis­tryggingar nr. 12/1997, veldur það missi bóta­réttar í 40 bóta­daga ef um­sækjandi um at­vinnu­leysis­bætur hefur sagt lausu því starfi sem hann hafði án gildra ástæðna.  Ákvæði þetta er skýrt nánar í 7. gr. reglu­gerð nr. 545/1997 um greiðslu at­vinnu­leysis­bóta en þar segir:  Ef um­sækjandi um bætur hefur sagt starfi sínu lausu er út­hlutunar­nefnd at­vinnu­leysis­bóta heimilt að ákveða að hann skuli ekki missa rétt til bóta, sbr. 4. tölul. 5. gr. laga um at­vinnu­leysis­tryggingar, séu starfs­lok til­komin vegna einhverra eftir­talinna at­vika:

a.         Maki um­sækjanda hafi farið til starfa í öðrum lands­hluta og fjöl­skyldan hefur af þeim sökum þurft að flytja bú­ferlum.

b.         Upp­sögn má rekja til þess að um­sækjandi, að öðru leyti vinnu­fær, hefur af heilsu­fars­á­st­æðum sagt sig frá þeirri vinnu sem hann var í, að því til­skildu að vinnu­veitanda hans hafi mátt vera kunnugt um þessar ást­æður áður en hann lét af störfum. Heimilt er að óska eftir læknis­vott­orði þessu til stað­festingar.

Kjósi út­hlutunar­nefnd að beita heimild 4. tölul. 5. gr. laga um at­vinnu­leysis­tryggingar í öðrum til­vikum en að ofan greinir, skal hún til­taka sér­stak­lega í ákvörðun sinni þau at­vik og sjónar­mið sem ákvörðun byggist á.

 

 

2.

 

Ágreiningur milli starfsmanna og vinnuveitanda um launakjör, vinnutíma og/eða aðstæður á vinnustað flokkast almennt ekki sem gildar ástæður í skilningi  4. tölul. 5. gr. laga um atvinnuleysistryggingar, sbr. 7. gr. reglugerðar nr. 545/1997 samkvæmt framangreindum reglum.  Kærandi virðist hafa lánað félögum sínum peninga fyrir bensíni og taldi að hún fengið þá greidda daginn eftir.  Þetta skeði í ágúst 2003.  Í febrúar 2004 þegar ekkert hafi gengið að fá endurgreiðslu á láninu og atvinnurekandinn sem er tengdur öðrum félaganum neitaði að skipta sér að málinu, þá varð kærandi mjög ósáttur við hann og sagði fyrirvaralaust upp starfi.  Að mati úrskurðarnefndar atvinnuleysisbóta teljast ástæður þær sem kærandi gefur fyrir starfslokum sínum ekki gildar í skilningi 4. tölul. 5. gr. laga um atvinnuleysistryggingar sbr. 7. gr. reglugerðar nr. 545/1997.  Með vísan til framanritaðs er ákvörðun úthlutunarnefndar atvinnuleysis­bóta nr. 2 á höfuðborgarsvæðinu um niðurfellingu bóta­réttar kæranda í 40 bóta­daga samkvæmt 4. tölul. 5. gr. laga um atvinnuleysistryggingar nr. 12/1997 staðfest.

 

Úr­skurðar­orð:

 

Ákvörðun út­hlutunar­nefndar at­vinnu­leysis­bóta nr. 2 á höfuðborgarsvæðinu frá 2. mars  2004 um niðurfellingu bótaréttar X í 40 bótadaga skv. 4. tölul. 5. gr. laga nr. 12/1997 um atvinnuleysisbætur, er staðfest.

 

Úr­skurð­ar­n­efnd at­vinnu­leysis­bóta

 

 

Linda Björk Bentsdóttir

for­maður

 

Árni Benedikts­son                                Benedikt Davíðs­son

 

 

 

Til baka